Documentaire onthult misstanden in PI Ter Peel

Hier komt naar voren dat bij de vrouwengevangenis seksueel grensoverschrijdend gedrag plaatsvond en er gebrekkige zorg was.

Zo vertelt een ex-gedetineerde voor camera dat een gedetineerde alleen haar medicatie kreeg als ze haar borsten liet zien: "Er was een dame met een drugsverslaving", vertelt de ex-gedetineerde. "Zij krijgen in het begin een hele zware tijd omdat ze moeten afkicken. Een bewaker kwam ‘s avonds met de medicatie. Het luikje in de deur gaat open en ze kreeg alleen het bepaalde middel als ze haar borsten liet zien. Er waren toentertijd geen camera’s op de afdeling."

In de documentaire worden ook Herman de Vries en zijn dochter gevolgd. Zij zijn nabestaanden van de overleden Suzanne de Vries uit Helmond, die vorig jaar op onverklaarbare wijze in maart overleed in haar cel in Ter Peel.

De docu stelt vraagtekens bij de dood van de Helmondse. Herman de Vries, vader van Suzanne: "Ze vertelde tegen mij dat ze weer aan de morfine zat. Ik denk bij mijn eigen: hoe kan dat nou? Je hebt drie maanden in Vught gezeten, afgekickt. Ze was er helemaal vanaf en die klojo’s daar in Ter Peel hebben haar weer aan de morfine gebracht." Nadat De Vries was overleden, ging haar vader op zoek naar haar lichaam. Hij kon haar nergens vinden. De Vries kreeg dagenlang geen informatie van Ter Peel. "Ze hebben mij nog nooit gebeld sinds het overlijden van Suzanne", zegt hij.

Uiteindelijk bleek uit een rapport dat Ter Peel eerder had moeten ingrijpen, omdat er geen reactie meer kwam van de gedetineerde. Bewakers troffen haar daarna dood aan in haar cel. Tot nu toe is onduidelijk waaraan De Vries is overleden.

Ook vertelt een ex-gedetineerde het verhaal dat Ter Peel niet op tijd ingreep bij een medisch geval. De gedetineerde had ontzettend pijn in haar maagstreek. 15 tot 20 minuten later kwam de medische dienst en niet veel later werd ze met spoed geopereerd. Een halve meter van haar dunne darm werd verwijderd. "De dokters zeiden tegen mij: als u later was gekomen, was het fataal geweest", vertelt de vrouw in de documentaire.

In ‘Zitten en Zwijgen’ komen nog meer schokkende feiten aan bod. Zo zijn er vrouwen verkracht door bewakers en heerste er continu een sfeer van intimidatie. Gedetineerden werden monddood gemaakt door niet met de media te praten. Veel van deze gevallen vonden plaats in een inrichting in Nieuwersluis.

Ter Peel en Nieuwersluis wilden niet reageren op de documentaire.