Gedupeerden hoogwater teleurgesteld over schadeafhandeling

Uit een nieuw onderzoek, uitgevoerd in opdracht van het ministerie van Justitie en Veiligheid, blijkt dat de details van de vergoedingsregeling niet altijd duidelijk waren. Dat meldt de NOS.

Direct na de grote overstromingen in Limburg en delen van Noord-Brabant beloofde premier Rutte "ruimhartigheid" in de schadevergoeding. De Wet tegemoetkoming schade bij rampen (Wts) die in het leven werd geroepen moest daarvoor zorgen, maar de precieze toepassing daarvan voldeed niet altijd aan de verwachtingen.

De onderzoekers van het rapport concluderen dat er teleurstelling heerst over de uitwerking van de beloofde "ruimhartigheid". Karlijn van Helmond, betrokken bij het onderzoek, zegt in het NOS Radio 1 Journaal dat veel mensen daarbij een ander beeld hadden. "In de communicatie zijn de grenzen van de wet niet voldoende naar voren gekomen."

De grootste miscommunicatie zit hem in het feit dat slachtoffers alleen schade vergoed krijgen waarvoor ze geen verzekering hadden kunnen afsluiten. Veel mensen gingen ervan uit dat de wet ze juist zou helpen bij het vergoeden van onverzekerde schade, stelt Van Helmond.

Na de watersnood werd de totale schade geschat op 1,8 miljard euro. Begin dit jaar waren 2100 aanvragen voor de vergoedingsregeling van het Rijk behandeld en stond de teller van uitbetalingen op 63,5 miljoen euro. Degenen die een tegemoetkoming hebben ontvangen, zijn over het algemeen tevreden over het proces. Maar de anderen niet.

De ontevredenheid speelt met name in het zwaarst getroffen gebied. Veel bewoners en ondernemers in het Heuvelland hadden zich niet verzekerd voor extreme regenval, maar hadden dat volgens de overheid wel kunnen doen. Zij konden daarom geen beroep doen op de Wts. Hetzelfde gold voor gedupeerden bij wie de vergoeding van de verzekeraar niet toereikend was.

Onderzoeker Van Helmond zegt dat er vorig jaar wel aanvullende regelingen in gang zijn gezet om gedupeerden die buiten de boot vielen alsnog tegemoet te komen. "De overheid zag ook in dat het doel met die Wts niet altijd werd bereikt. Er zijn best wat pleisters geplakt, maar alsnog is niet iedereen geholpen."

Volgens Van Helmond zijn er verschillende lessen te trekken uit het rapport. Ze vindt dat in de toekomst ten eerste de kaders en definities van de wet helder gecommuniceerd moeten worden met gedupeerden. "Daarnaast is een goed gesprek nodig over de vraag of de Wts de oplossing is voor deze ramp. Het is niet wenselijk dat er een wet wordt ingezet waar vervolgens veel uitzonderingen op gemaakt moeten worden."