Sjef uit Brunssum stond in 1953 als eerste op de dijken

Sjef Muijlkens staat in het midden © privéarchief Sjef Muijlkens
Sjef Muijlkens uit Brunssum kan het zich nog goed herinneren, de watersnoodramp van 1953. Precies zeventig jaar geleden was hij een van de eersten die in West-Brabant op de dijken stond.
Hij was als een van de weinigen dat bewuste weekend nog aanwezig op de Frederik Hendrikkazerne in Vught. "Ik werkte als kok op de kazerne en had zondagdienst. Daarom was ik dus niet met verlof", blikt Muijlkens terug.

Grote ramp

Op zondag 1 februari 1953 werden Muijlkens en de overige aanwezige militairen gewekt door een vliegtuig dat laag overkwam. "Niet veel later stond de wachtcommandant naast ons en zei dat er sprake was van 'een grote ramp'. Maar niemand had toen ook maar enig idee wat er aan de hand was", blikt de nu 90-jarige Muijlkens terug.

Machteloos

Samen met een aantal andere militairen van de nabijgelegen Isabellakazerne trokken er verschillende colonnes richting West-Brabant. "En nog altijd wisten we niet wat ons te wachten stond", weet hij nog. "We werden direct naar de breuk in de dijk tussen de polders gedirigeerd. Daar hebben we uiteindelijk uren gaten staan dichten met zandzakken." Zonder de juiste uitrusting stond Muijlkens in de storm te ploeteren. "We voelden ons machteloos. Het enige wat we bij ons hadden, was een schep en een lunchpakket. Wij wisten verder niet wat we konden doen, laat staan onze begeleidende staf. Voor een dergelijke gebeurtenis was geen draaiboek."

Leek wel oorlog

"Ook toen had ik nog altijd geen idee van de omvang. Wij konden niet weten dat er delen van Zeeland, Zuid-Holland en zelfs West-Brabant onder water stonden. Het was niet eens alleen regenwater, het was echt storm. Het leek wel oorlog", aldus de toenmalige militair. "Vorig jaar ben ik pas voor het eerst terug geweest in Zeeland. Niet alleen vanwege het sentiment, maar ook omdat het er gewoon nooit van kwam."

Mysterie onder water

"We waren in de buurt van Hollands Diep, daar moesten veel dorpen zijn. Maar het enige wat je zag, was water. Hier en daar wat pieken van daken van huizen die wel overeind bleven", blikt hij terug. "Maar lang niet alle daken bleven overeind staan. De grote vraag was wat er zich onder de waterspiegel afspeelde. De schade die het aanrichtte, ontdekte we natuurlijk pas toen het water gezakt was."

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip of opmerking voor de redactie? Stuur ons een bericht via WhatsApp of stuur een mail naar redactie@l1.nl!