Drukte bij Centrum Seksueel Geweld na The Voice-schandaal

"We ontvangen meer telefoontjes en ook op de chat is het druk", zegt coördinator Vivian Smeets van de instelling op L1 Radio.

Je zou het enigszins met de #metoo-beweging van een aantal jaar geleden kunnen vergelijken. "Dit maakt natuurlijk ook veel los bij andere slachtoffers die dit hebben meegemaakt. Ze voelen zich gehoord nu", vertelt Smeets.

Het Centrum Seksueel Geweld Limburg is een plek waar iedereen terecht kan die te maken heeft gehad met seksueel geweld. Het is een samenwerking tussen diverse partijen zoals de Limburgse GGD'en, gemeenten, politie, Slachtofferhulp Nederland en het Maastricht UMC+.

Het CSG heeft een brief aan Nederland gepubliceerd. Die staat op de website van de instelling. Daarin wordt onder meer uitgelegd wat slachtoffers weerhoudt om seksueel geweld te melden. Volgens Smeets begint het met een combinatie van schaamte, schuldgevoel en angst bij de slachtoffers.

"Schaamte en schuldgevoelens zijn een hoge drempel, maar ook angst in afhankelijkheidsrelaties", legt Smeets uit. En die angst had Wijnhoven ook. Ze was bang haar verhaal te delen, omdat ze een contract had getekend waarin allerlei voorwaarden stonden omschreven die ze niet exact meer wist. "Slachtoffers vragen zich af wat voor consequenties het heeft als ze naar buiten treden. Maar ook: gaan mensen mij geloven? Door die gedachtes wordt er een drempel gecreëerd", aldus Smeets.

Als de slachtoffers hun verhaal eindelijk aan iemand vertellen, is de reactie die ze dan krijgen ook vaak een probleem volgens de coördinator. "Ze krijgen dan vragen waarom ze zijn meegegaan, waarom ze niet geschreeuwd hebben en waarom ze de pleger niet hebben weggeduwd." Victim blaming noemen we dat: vragen en opmerkingen die maken dat slachtoffers zich nog schuldiger gaan voelen dan ze al doen. Hierdoor durven ze volgens het CSG geen hulp te zoeken. "Terwijl het hele traumatische ervaringen zijn voor zo'n slachtoffer", zegt Smeets.

Op het moment dat er sprake is van ongewenste seksuele ervaring komt het slachtoffer in een overlevingsmodus terecht. "Daar heb je totaal geen controle over. Of je bevriest, of je vecht of je vlucht. Dat zijn automatische reacties op dat moment", verklaart Smeets.

Mede door het ongeloof lopen slachtoffers jaren met een geheim rond. Daarom hamert het CSG erop dat de omgeving moet ophouden met victim blaming. De instelling wil vooral dat het onderwerp seksueel geweld ook nadat het stof van BOOS is neergedaald zichtbaar blijft.