Geroosterde wasbeer, eekhoorn in jus, hert gestoofd in Coca-Cola. Het zijn een aantal recepten uit het boek Op Jacht van fotograaf en schrijfster Isabella Rozendaal (37) uit Maastricht.
Rozendaal fotografeert al jaren dieren en gaat sinds 2007 met jagers mee op pad in Nederland, Duitsland, de Verenigde Staten en Brazilië. Ze volgt zelf een jachtopleiding, leert hoe ze moet slachten en wild moet bereiden.
Relatie tussen mens en dier
Al jaren is ze gefascineerd door de ambivalente relatie tussen mens en dier. "De kat wordt vertroeteld als een volwaardig gezinslid, terwijl we ondertussen wel gewoon plofkip eten. Mensen denken bij het jagen eigenlijk alleen maar aan het moment van schieten, terwijl het uiteindelijk over eten gaat. Op Jacht is eigenlijk een heel omslachtig boek om te praten over hoe je iets op je bord krijgt."
Omgang met huisdieren
In 2019 heeft ze een tentoonstelling in Fotomuseum Den Haag met de foto's die ze op jacht neemt (Isabella Hunts), nu is er het boek Op Jacht. "Het is eigenlijk begonnen met mijn eindexamenproject op de Kunstacademie in 2007. Dat ging over de menselijke omgang met huisdieren. Daar zit iets heel ambivalents in: huisdieren zijn volwaardige gezinsleden, terwijl we ondertussen massaal vlees eten en het bestaan van de bio-industrie accepteren", vertelt Rozendaal.
Omgekeerde wereld
“Toen ik een keer mee op jacht ging ervoer ik een totaal omgekeerde wereld. Niet per se beter, maar heel anders. Als jager ben je erbij als je eten sterft, en dat zorgt dat je er op een andere manier naar kijkt, dat je als mens onderdeel bent van een voedselketen."
Mee op jacht
Rozendaal gaat met allerlei jachtpartijen mee zoals drijfjacht, jacht op groot wild, klein wild, alligatorjacht, plezierjacht. Vooral die laatste vind ze soms moeilijk verteerbaar. "In Texas fokken ze een hert zo groot mogelijk, brengen hem naar de plek waar je hem kunt schieten, en het enige wat je dan nog hoeft te doen als jager, is aanleggen en de trekker overhalen."
Terwijl dat moment, het schieten, eigenlijk maar een klein gedeelte is van de jacht. Het uren wachten (aanzitten) op een hoogzit, het zonder buit huiswaarts keren, het sociale aspect van samen jagen, het ontweiden, klaarmaken en opeten van het dier dat je geschoten hebt, het zijn allemaal onderdelen van de jacht, schrijft Rozendaal in haar boek.
Braziliaanse stam
In 2015 maakte ze haar laatste grote reis om met jagers op pad te kunnen. Diep in de Braziliaanse jungle sloot ze zich een aantal weken aan bij een inheemse stam die leeft van de jacht. "Kinderen leren daar van jongs af aan dat ze onderdeel uitmaken van dezelfde levende wereld als de dieren die ze eten. Dat hoef je ze niet uit te leggen, dat zien ze met hun eigen ogen. Het is precies datgene dat we hier in het westen in de loop van de tijd verloren zijn, dat contact met de natuur, met ons eten."
Favoriete recept
Rozendaal vroeg alle jagers met wie ze op pad ging naar hun favoriete recept. Veel van de recepten belandden uiteindelijk in haar boek. Maar de reactie van een van de kinderen in Brazilië was misschien wel het veelzeggendst. "Op de vraag 'hoe maak je jouw favoriete visrecept', begon dat kind met te zeggen 'nou, je vangt eerst een vis', om vervolgens pas over de bereiding te beginnen. Dat vangen van die vis als onderdeel van het recept. Dat is onze cultuur toch minder vanzelfsprekend.”
