Vaandels in museum W zijn uitstervende kunst

"Vaandels zijn eigenlijk de identiteitsbeelden van verenigingen, die worden voorop gedragen. Dat zie je nu bijvoorbeeld nog steeds bij schutterijen: het vaandel gaat voorop", zegt Van Cauteren.

Niet alleen muziekverenigingen gebruikten vaandels. Zo bewaart Weert ook vaandels van vakbonden, zoals die van een afdeling post-en telegraafbeambten: Sint Martinus. Daarop staat een posthoorn, de stadspatroon Sint Martinus, het Weerter stadswapen en het oprichtingsjaar 1905. Zo heeft elk vaandel zijn eigen symbolen, de vormgeving en het kleurgebruik hangt daarnaast ook samen met de tijdsgeest.

"Opvallend is ook dat de meeste vaandels vroeger werden gemaakt door mannen, want ze werden geborduurd en dat was een vak. Vrouwen werden niet geacht om een vak uit te oefenen. Pas later gingen vrouwen zich ook bezighouden met het maken van vaandels."

Het 'jongste' vaandel dat het depot in beheer heeft is gemaakt door een vrouw uit Sevenum en dateert uit 1995. Dat gaat om een vaandel van fanfare Sint Jan uit Tungelroy, opgericht in 1945.

Van een heel ander kaliber is het vaandel van de vereinigdje Joekskapel oet Wieërt, gemaakt van jute met daarop een figuur die een hele grote tuba draagt. "Die vereniging bestaat niet meer, anders hadden wij dat vaandel ook niet. Verenigingen die nog een vaandel hebben koesteren dat nog steeds, maar zodra een vereniging wordt opgeheven komen ze vaak bij het museum, om het op te bergen", aldus Van Cauteren.

Museum W koestert haar vaandelcollectie en de vaandelhistorie van Weert zodanig dat het volgend jaar met het project 'vaandels en Weert' komt. Daarbij worden er verschillende vaandels tentoon gesteld en ook wordt er aan burgers, en verenigingen een oproep gedaan om nieuwe vaandels te maken, die eveneens zullen worden geëxposeerd. In de Paterskerk in Maart, Op 7 april vindt er zelfs een vaandeloptocht plaats door de stad waarin ook de nieuwe vaandels worden getoond. Daarmee hoopt Van Cauteren dus de Weerter vaandeltraditie in ere te houden.